Opeens

Opeens zag ik het. Terwijl haar kleinzoon tijdens de afscheidsdienst vertelde over zijn lieve oma, werd het plaatje steeds duidelijker.

Zij mocht niet verder leren na de lagere school. Hij kon kiezen tussen mavo of havo. Zij moest de kost verdienen op haar veertiende en het geld thuis afstaan. Hij had een bijbaantje waarvan hij in de weekenden de bloemetjes kon buitenzetten. Zij moest werken in de huishouding als meisje voor dag en nacht. Hij kon zijn beroep kiezen. Zij werd zwanger op haar negentiende. Hij vrijde veilig met condooms. Zij moest trouwen. Hij kon kiezen of hij zou samenwonen of trouwen.

Je zou kunnen denken dat haar kleinzoon het beter had getroffen dan zij. Hij had vrijheid van keuze. Zij had zich haar leven lang moeten schikken naar omstandigheden. Hem werd gevraagd wat hij wilde. Haar werd verteld wat er moest gebeuren.

Zij werkte in de moestuin. Hij ging fanatiek op in het gamen. Zij breide, buiten op een bankje of knusjes zittend bij de kachel, ontelbaar veel sokken en truien in de rustige avonduren. Hij sportte, vergaderde, ontmoette vrienden of was druk op social media. Zij kon haar gedachten de vrije loop laten en tot rust komen. Hij werd opgeslokt door informatie en sociale druk.

Had hij het echt zoveel beter dan zijn oma? Zij had weinig keuze gehad. Hij wordt 24/7 met keuzes overladen. Elke generatie kent zijn eigen uitdagingen en vooruitgang, maar ook een onmiskenbare keerzijde. Opeens zag ik het.

© Petra van Eldik – Neleman