Moeders

Als het dan niet anders kan, als het dan moet, dan recht toe, recht aan. Zoals Oranje vecht voor de overwinning of, zoals De Graafschap voetballers zeggen, ‘D’ran!’

Het gaat om moeders die een anker waren voor hun gezin. Je kent vast wel iemand die zo was. Als moeder ben je het misschien zelf. Anker van je gezin. En dan komt op een dag die ene letter ervoor te staan die alles verandert. De K. Wij kennen veel van die vrouwen. Moeders die het beste voor hun kinderen willen en dan geveld worden.

Nooit geweten dat één letter zoveel verschil kon maken. Natuurlijk, het is niet die ene letter. Maar die maakt het wel zichtbaar. Het is een volksziekte die gezinnen aantast en onnoemelijk veel pijn, verdriet en gemis veroorzaakt. Laat staan het lijden van degene die het moet verdragen.

Je ontmoet haar. Steeds weer. Die moeder die vol energie is, die alles kan waar ze zich aan toewijdt, die haar gezin hoog heeft. Ze wordt getackeld. Ze valt en staat op.

Dan komt dat ene bericht, ‘U bent uitbehandeld.’ Ze denkt, ‘Ik kan niet van je winnen, maar ik kan wel op je afkomen zoals ik ben: vastberaden en op mijn manier.’

Dat doet ze. Zo bereidt ze haar gezin voor op het onvermijdelijke. Zo laat ze een erfenis na die zoveel meer waard is dan goud: blijf jezelf, blijf vertrouwen en blijf elkaar, onder álle omstandigheden.

© Petra van Eldik – Neleman