Thuis

Ze was het liefst thuis. En als ze van huis moest, dan deed ze dat, als ze aan het eind van de dag maar weer onder haar eigen dak was. Dan was het leven goed.

Meisjes van haar leeftijd gingen in die tijd buitenshuis werken tot ze trouwden. Door omstandigheden werkte zij thuis op de boerderij tot ze haar man leerde kennen, trouwde en ze samen bij zijn ouders introkken. Ze ruilde het ene huis voor het andere.

Eén keer is ze met haar man een paar nachtjes van huis geweest. De kinderen hadden hen een reisje aangeboden. En ja, wat had ze er van genoten. Met volle teugen. Het was beslist voor herhaling vatbaar, maar het kwam er nooit meer van. Thuis was de mooiste plek.

Ze kon pas slapen als ze wist dat haar kinderen veilig thuis waren. Zelfs toen ze allang niet meer thuis woonden en ze wist dat ze ergens heen waren gegaan, belde ze om te horen of ze er weer waren.

Ze was gelukkig thuis. Zo gelukkig dat ze het liefst, het allerliefst thuis wilde overlijden. Even leek het erop dat de zorg thuis niet meer ging. Toen ze zich dat realiseerde, zuchtte ze diep. Omringd door haar kinderen overleed ze kort daarna heel rustig op de plek waar ze zo intens van hield.

Zou het kunnen? Dat haar overlijden betekende dat ze voor de laatste keer van huis ruilde? Dat ze nu echt voor altijd Thuis is?