Kracht

Ze was tenger en klein. Ze was ook wilskrachtig en wist dat ze zou overlijden. Haar leven lang had ze van paarden gehouden en erop gereden. Op de dag van haar uitvaart werd ze in een rouwkoets door twee prachtige hengsten naar de begraafplaats gebracht.

Ik ging voordat de stoet vertrok alvast naar de begraafplaats. Onderweg zag ik dat een enorm lange vrachtwagen geparkeerd stond op de route waar de rouwkoets met stoet binnen korte tijd zou langskomen. Ik parkeerde de auto in de hoop dat ik de chauffeur op het spoor zou komen. Al snel zag ik een tengere, kleine vrouw in een stoer jack de straat oversteken. Nadat ik had aangegeven dat er een begrafenisstoet  zou langskomen, stak ze resoluut haar duim op en zei dat ze met een minuutje vertrokken zou zijn.

Na een kort, ingetogen moment op de begraafplaats keerde de familie huiswaarts. Ik praatte nog wat na met de begraafplaatsbeheerder en vertelde hem van de vrachtwagen, hoe de chauffeur zo kordaat had meegewerkt om de route van de rouwkoets niet te belemmeren. Hoe de één graag in een vrachtwagen reed. Hoe de ander liever op een paard reed en door een rouwkoets vervoerd wilde worden als ze was overleden. Beiden hielden ze met hun tengere postuur van kracht. Twee vrouwen die de kunst van het temmen van paardenkracht verstonden. De één nog volop in het leven. De ander al voorbij de dood.

© Petra van Eldik – Neleman