Column | Geluk

Op weg naar de supermarkt op de tweede dag van het nieuwe jaar baan ik me een weg langs alle resten van het vuurwerk, de overblijfselen van het inluiden van een gelukkig nieuwjaar. Terwijl ik de auto parkeer, dwalen mijn gedachten af naar al die mensen voor wie een gelukkig nieuwjaar helemaal niet zo vanzelfsprekend is.

Voor degene die aan het eind van het jaar de diagnose uitbehandeld kreeg. Voor het echtpaar dat op de laatste dag van het jaar besloot een punt achter hun huwelijk te zetten. Voor de kinderen van wie de vader of moeder in het oude jaar overleed en in het nieuwe jaar begraven wordt. Voor de ouders die zonder hun kind de drempel over moeten. Voor de ouderen die opnieuw 365 eenzame dagen tegemoet zien.

Wat zouden de mensen om hen heen gezegd hebben toen de klok twaalf sloeg en er een nieuw jaar begon? Gelukkig Nieuwjaar? Dat krijg je dan toch niet over je lippen? Je gunt het ze van harte, maar hun omstandigheden lijken het geluk juist uit te dagen.

Terwijl mijn boodschappenmandje steeds voller wordt, neem ik naast de glimlach van een oudere man en de gehaaste voetstappen van een drukke moeder ook een treurig gezicht en een moedeloze houding waar. Geluk is niet vanzelfsprekend. Elk jaar gebeurt er van alles waar je niet op bedacht bent, maar ongevraagd toch te dragen krijgt.

Ik reken bij de kassa af en verzamel niet alleen mijn boodschappen, maar ook mijn gedachten. ‘Ik wens iedereen een jaar vol liefde, moed en kracht. Dan vindt het geluk jou, wat je omstandigheden ook zijn.’

© Petra van Eldik – Neleman

Terug naar overzicht

Laatste nieuws