Vogels

We zaten in het herfstzonnetje met elkaar te praten over zijn overlijden en hoe ze als familie het afscheid graag vorm wilden geven. Al snel bleek dat vogels zijn lust en leven waren geweest, maar gek genoeg was het maar een klein onderdeel van ons gesprek. Gaandeweg het verhaal begreep ik dat steeds beter.

Een gelukkig gezin dat hard werkte. Zo was hun leven. De kink in de kabel kwam toen een medische ingreep anders liep dan de bedoeling was en hij uiteindelijk afgekeurd zou worden. Hoe hard hij het ook probeerde, werken was geen optie meer.

Het was best even slikken dat hij, veel te jong, in de ochtend niet meer naar zijn werk hoefde te gaan. Dat hij zijn tijd toen anders moest besteden. Maar wat voor een ander onoverkomelijk zou zijn, bleek voor hem gewoon een nieuwe uitdaging.

In alle eenvoud maakte hij van elke dag een dag met een zonnig randje. Hij ontdekte hoe leuk koken was, hielp je waar het maar kon, timmerde ontelbare volgelhuisjes die hij graag weggaf, had belangstelling voor iedereen om zich heen. En dat alles was omlijst met een goed humeur. Elke dag opnieuw.

Het leven had een andere wending genomen dan hij gedacht had. Hij had meer vrije tijd gekregen dan de meeste mensen. En hij ging door zoals hij altijd al was. Hij genoot gewoon. Van zijn gezin, van zijn vogels, van alles en iedereen om zich heen. Hij ging gewoon door met tevreden zijn.

© Petra van Eldik – Neleman