Nuchter

Ze was wat je noemt een nuchtere Achterhoekse. Een vrouw van doe maar gewoon, dan ... precies, zo’n vrouw. Je kon altijd van haar op aan. Weinig woorden en veel daden.

Wat haar een poos geleden overkwam, was zo bijzonder dat het je blijft verwonderen. Niet het feit dat ze een hartinfarct kreeg, wat verschrikkelijk was. Ook niet dat ze gereanimeerd moest worden, wat ongekend spannend was. Dat waren de moeilijkste momenten in het leven van haar partner die 112 belde toen hij zag dat het niet goed met haar ging.

Nee, wat het zo bijzonder maakte, was wat haar geraakt had. Ze was er diep van onder de indruk, maar sprak er nauwelijks over. Haar partner was enorm opgelucht dat ze niet was overleden. Zij  liep er echter een beetje verloren bij, met haar arm onder haar ziel. Hij vond dat moeilijk te begrijpen. Was ze niet blij dat ze er nog was? Dat ze nog samen waren? 

Natuurlijk was ze daar blij om, maar ze kon de woorden niet vinden om uit te leggen wat ze had meegemaakt. Wie zou haar geloven? Wie zou het begrijpen? Terwijl er voor haar leven werd gevochten, was zij op een plek die overliep van vrede en licht en liefde. Het was er zo mooi. Het oversteeg alles wat ze ooit gekend had. Wie zou begrijpen dat je er dan nooit meer weg wil? Dat je dan pas echt Thuis bent?

© Petra van Eldik – Neleman