Column | Ruzie
De dag voor hij stierf
was zij boos op hem
Het was zo oneerlijk
wat hij had gezegd
Zij wilde met hem praten,
maar hij wilde niet
Haar man deed ook een poging,
maar hij gaf niet thuis
Ontmoedigd gingen ze naar bed,
hopend dat de nieuwe dag
inzicht en herstel bracht;
dat er tijd zou zijn
De nieuwe dag kwam
heel anders dan gehoopt
Terwijl het brood geroosterd werd,
klonk de telefoon
De hulp had hem gevonden,
roerloos liggend in zijn bed
Geschrokken, zittend naast hem,
vonden tranen stil hun weg
De dag dat hij stierf,
hield zij van hem,
smolt de boosheid als boter
en verlangde zij naar ruzie
© Petra van Eldik – Neleman
Terug naar overzicht